Bundan birkaç yıl önce Antalya’da batıkları görmek için gelen dalış ekibini izleme fırsatım olmuştu. İzleme derken diplerinde değildim. Sadece onların o ambiyanslarını, o paylaşımlarını ve bağlılıklarını görmüş, şen halleri dikkatimi çekmişti. Bu tür durumlarda iç ses şaha kalkar hemen bilirsiniz. Yapmalıyım, bende yapabilirim havasına girer garip şekilde heyecanlanır ve özentiyle karışık duygularınızı unutana kadar yaşarsınız. İşte bende de aynen anlattığım gibi oldu. Hani bıraksalar hemen oracıkta dalıp çıkıcım o kadar yani. ..Zaman geldi geçti ama benim aklımın miniciğinde hep nasıl olur sorusu kaldı durdu. Durdu ama sorayım soruşturayım çabam hiç olmadı. Bunu yine çevre duyumları ile söylüyorum eğitimleri, kıyafet temini ile ilgili masraflarının büyük olduğunu düşündüğümden değil; eğitim havuzlarında ki denemeler bittikten sonra dalış noktalarının uzaklığı, konaklama masrafları gibi maddelerden irdelemiyordum. Çünkü kurs maliyetleri, kıyafet temini benim düşündüğümden daha uygun geldi bana. Hobiler kişilerin yaşam tarzlarına dâhil olur ve zaman dağılımda yer kapladığından bütünün tüm parçalarını da mutlu edebilmeli düşüncesindeyim. Dolaysıyla sadece benim değil ailemin de bu paylaşımdan mutlu olması gerekir. Üstelik İstanbul’da yaşamıyorum. Kişinin performansı belirliyor deseler de iki ya da üç haftalık süreçlerde kurslar tamamlanıyor (muş). Vakit ayırmak gerekiyor ve işim buna uygun mu peki hayır. Çevre diyorum da birebir dalan biri ile ilk heves buluşmasını saymaz isek konuşamadım. Sadece yunuslar ile yüzen bir arkadaşımla konuştum. Onu da tecrübe etmeyi istedim ama şöyle yapmayacaksın, böyle yapmayacaksın, kuyruğuna dikkat edeceksin, en ufacık ters hareketinle kendini öldürürsün maddelerini sıralayınca istemez kalsın oldum. Benim o insan dostu sevimlim gözümde azrailim oldu. Zaten aklımda başka şey var benim dalmak.
İstemek yetiyor mu ki hayale kavuşmaya? Çabalama şartı yine karşımda. Bir şeyi çok istemekle ona kavuşmak arasında ne yaptım ki sorusunu sormaya yüzüm olsun isterim. Hemen kime gittim, doğru bildiniz google amcaya. Dalış kursları endekslenmiş kelime olarak dalış yazınca geliverdi ekrana ,döküldü bir bir kurslar ekranıma. 14 yaşını doldurmuşsan, yüzme de biliyorsan diyor her kursun açıklama bölümünde yapabilirsin de ekliyordu. Birçok sitede merak ettiklerinizi öğreniyorsunuz. Nasıl başlayacağım? Ne yapmalıyım? Sağlık raporu almalı mıyım? Ölür müyüm? gibi insanı tedirgin eden her maddenin açıklamasını buluyorsunuz. Sonra şu geliyor ya arkadaşım istiyorum…
Şimdi bu kadar uzun yazınca sanmayın ki ben dalış kursuna yazıldım. Kesinlikle hayır : ) buna vaktim yok. Zaten ilk belgenizi almanız için de 25 kayıtlı dalış yapmak gerekiyormuş. Yazınca fark ettim herhalde ilk eğitim süresine dâhildir. Neyse işte… Dönüm noktası “Canım Ailem”le geldi. Canım ailem ilk başta sizin düşündüğünüzden farklı onu söyleyim. Bildiğiniz dizi. Öyle ne var ne yok araştırmasın da Feride’nin su altında ki hallerini görünce evet oldum. Anında gece gündüz gönül rahatlığıyla kapısını çaldığım google amcaya tık tık ve turkuazoo karşımda. Vaktim dar hayalim var ve orada da yapay da olsa su altı yaşamı var.
Şimdi bunu tecrübe etmek istiyorum hatta bir iki kere randevu almak için zaman ayarlaması yapmak istedik ama uygun ortam oluşturulamadı. Tabi bu süreç tek başına neşe getirmez. Kafanızın aynısını bulamazsınız da benzerlerini isterseniz. Paylaşınca iyi fikir hep beraber deneriz olduk. En kısa sürede çocuklarımız müsaade eder etmez deneyeceğiz. He ben sonrasında ne düşünürüm bilmiyorum. İlgim artar mı, aman bunda bir şey yokmuş havasına mı bürünürüm bilemem artık : D Artık ne zaman olursa gidiceğiz, göreceğiz, deneyeceğiz ve anlatmaya değer bir tecrübe olmasını dileyeceğim. İyice ciddiye bindi ya heyecan yaptım da paylaştım : ))))
0 yorum:
Yorum Gönder