Müzik Dinlenir

Gençlik yıllarımdan kalan son parti kasetlerim de çocuğumun elinde oyuncak olup geri dönüşüm kutusuna atıldı.  O günlerden kalan kocaman bir koli ve içinde Tayfun’dan tutun da Kenan, Yıldız’ın Delikanlım albümüne varıncaya kadar ne albümler vardı. Sezen 88,Çelik, Ercan Saatçi, Ozan Orhan ki ben hala çok severim kendisini (yolunu bir türlü bulamasa da) birçok albüm. Albüm kapakları içinde sanatçıların teşekkür yazıları, şarkı sözlerinin yazılı olduğu mini kitapçık yeni kokusunu hala saklıyordu. Ne titiz dinlemişim ben albümlerini. Tarkan’ında  “Kıl Oldum Abi” ile harbiden kıl görüntüsüyle saklamışız.

Konser kültürü çok yaygındı o vakitler; sanırım Tarkan’ı canlı olarak dinleme şartı Panço’nun kampanyasıyla başlamıştı. Hangi yaş aralığındayım emin değilim de tüm Türkiye’de on paket Panço’yu götürüp konser için bilet alıyorduk. Bu sayılar da değişik olabilir ama böyle bir kampanyayı net hatırlıyorum. Eh tiksinene kadar yedik cipsleri tuzlu ve baharatlı o zaman yok yoğurt sosları yok çeşnisi vs argede daha. Eh akıl işte ne yiyorsun dök gitsin; cık. Aldık biletlerimizi hazırlandık konsere de kim götürecek bakalım seninkiler izin verecek mi hazırlığı hiç yok. Tabi hayır cevabı öldürmüştü bizi. : )   Şimdi ancak kendisi gelirse dinlerim o kadar ilgisizim müziğine: D

Bir şekilde tükettikten sonra acaba saklasa mıydım düşüncesine düştüm kasetleri. Mp3 yapılmış olmalarına güvenip nasıl böyle bir hayata düştüm bilemiyorum. Çünkü antika merakı aileden geliyor ve ben eski plakları bile topluyorum.  Kasetleri de aynı şekilde saklamadığıma çok pişmanın.

Leylek geldi işi çok, fazla sorma cevap yok, yavruları ne çok, hepsinin de karnı tok sözleriyle röflenin patladığı şimdilerde alt için çalışsalar da üst bedene en az dört numara büyük kazaklarla dans ederdik.  Oya Bora vardı ki “Sevme Zamanı” ne çok dinledim. Seden Gürel bum bum, Grup Vitamin, Harun Kolçak, Aylin Livaneli, Metin Aralot, Erdal, Cartel vardı… Yazdıkça daha çok içleniyorum attığım kasetlerime hızlı tüketim örneği aslında isimleri yazılan kişiler. Tabi birde bunun diğer tarafı var yabancı isimler onu da ayrıca paylaşmak için şimdilik erteliyorum.

Gazeteler iki hafta düzenli almanız karşılığında size sanatçı resimlerini verirdi. Neredeyse bir insan boyunda ki bu afişleri duvarına asmayan yoktur sanırım. Şimdi gülümseyerek düşünüyorum da ne anlamı varmış ki. Özel günlerde bayramlardı yeni yıldı kart gönderirdim ben çünkü gelmesi çok mutlu ederdi beni ve yukarıda adı geçen sanatçıların kartları kapış kapış satılırdı. Manalı resimler, kumsal da ayak izleri kartlar sarkıcılarla beraber tercih edilirdi. Sanatçı ve şarkıcı tartışması o dönemlerde patlamış kızsalar bile sanatçı ile sanatçı kavramlarının farklı olduğu tarafımdan onay almıştır.

Zeynep vardı şimdilerde ne olduğunu bilmediğim ve yine tükettiğimiz kişilerden. Ah canım vah canım Ahmet ve konu uzamasına rağmen dökülen birçok isim.  Senin annen benim tartışmasında Atilla Taş’ta vardı unutmamak lazım : )  Tüketmek değil de zamanla değiştiğimize örnek sanırım birçoğunun müziği eski gibi değil kayıp şehirler gibi saklılar belki de. Varlar ama aynı tatları yok sanırım.

Kısaca “bir zamanlar” konuşmasına başladığımızı fark ettim. Yuvarlar teker döner mi diyorlardı Cd’ye Türk Dil Kurumu tam hatırlamıyorum şimdi (bir yerde okumuştum eklemeden geçemeyeceğim başka bir anlamı da dikiz aynası aksesuarıdır.)  ama ileride sanırım çocuklarımız bizim eski kasetleri gördüğünde hönk şaşkınlığında hadi canım olacaklar. Cd’yi geçtim hafızalarına kaydedilen minicik mp3 çalar bile ceplerimizin içlerinde kaybedilir boya geldi. Zaman değişir, şarkılar değişir, isimler değişir ama müzik hep dinlenilir… Uzun yazının kısa özeti :  )))))